دروازه های عشق را آذین ببندم نازنین
وقتی قدم در ره نهی لبریز م از شوق ویقین
برسنگفرش راه تو گلبرگ گلهای بهار
با هر قدم مستم کنی ای دلبر نوش آفرین
دلم همراز میخواهد پرِپرواز میخواهد
فراز آسمان عشق دو بالِ باز میخواهد
نه خاموشی سزایم بوده نه کنج قفس ماندن
بسان بلبل شیدا دلم پرواز میخواهد
فاش گو اسرار قلب خسته را
می کِشی این نیمه جان را تا کجا؟
پُر شده پیمانه ی طاقت دگر
می کِشم باری به دوش از غصه ها